Qielli është i zymtë. Sikur dielli të mos ishte aty. Edhe retë janë nxirë. Ndoshta nga pluhuri, që era e fortë ka ngritur. Sikur me të, dëshiron që të sfidojë edhe qiellin, ose të mbulojë me të diellin. Retë e mbushura, presin nga çasti në çast të derdhen. Të derdhen mbi tokë, për t’i dhuruar
Bosch Fawstin thanë se je Shqipëtar Edhe unë që po shkruaj këto vargje i tillë jam Kam përshtypjen se nga mendtë ke lajthitur, ke shkarë S’gjete gjënë e duhur që në Amerikë të fitosh nam. Dora jote mizore me lapsin kriminel veç spekulloi Në tabllonë tënde nuk vizatove portretin e tijë real Imagjinata jote e